Aggression against traveller [dutch]

This is the official complaint letter (in Dutch) to the Nederlandse Spoorwegen.

To read how the story went in English; click here!

Agressie tegenover reiziger – NS

Geachte Mevrouw, Mijnheer,

Dit onvoorstelbaar voorval heb ik op dinsdag 25 november 2014 meegemaakt op een treinreis van Antwerpen naar Den Haag (trein 1222 van 10:36). Graag zou ik willen dat u deze klacht ter harte neemt en eventueel gevolg aan zou kunnen geven worden.

Controleur: Hey, jij daar. Kaartje.
Ik: Ok, momentje <terwijl ik mijn rugzak afneem>
Controleur: Nee! KAARTJE NU!
Ik: hey! Mag ik het eerst nemen?!
Controleur: Ik zag je heus wel bewegen van achter naar voor, daarom kaartje nu onmiddelijk!!
Ik: Ik was plaats aan het zoeken en ben terwijl aan de telefoon, wat is me dit dan weer?!?

Zonder enig excuus voor zijn agressiviteit, kijkt deze controleur naar mijn kaartje, bedankt en gaat dan gewoon verder, alsof er niets was gebeurd. Het kaartje werd iets later geknipt door een andere controleur.

Na mijn telefoongesprek, eenmaal aan’t volgende station, spreek ik dezelfde man vriendelijk aan en vraag ik hem: “goeiedag meneer, was het u die me daarnet zo aansprak?”, ”jawel” was zijn antwoord.

Ik vroeg daarna met respect: “Kan U uw klanten misschien de volgende keer een beetje beleefder aanspreken? U deed of ik echt crimineel was, ik ben er nog steeds niet goed van.”.

Toen begon hij al scheldend te reageren, Het begon met “wat ben jij voor een looser”. Het kon niet op aan scheldwoorden zoals rand-debiel, looser, domme Belg en meer, blijkbaar was niets te gek voor hem. Ik vertelde dat ik klacht zou indienen indien hij zo verder zou gaan.

Toen vroeg hij of ik uit Belgie kwam, want “dat Belgen toch zo goed zijn met veel klachten indienen” al spottend. Ik vroeg hem om zijn naam of controleur-nummer. Dit wenste hij niet te geven. Hij antwoordde enkel met zinloze agressieve taal, meestal eindigend met een of ander scheldwoord. Hij kon blijkbaar geen centimeter klantvriendelijkheid noch hoffelijkheid opbrengen.

Ik trachte toen aan zijn collega uit te leggen dat ik gewoon een normale manier van communicatie verwachtte, zonder als vee behandeld te worden door roepen en schofferen. Toen ik trouwens vertelde tegen beide heren dat ik terwijl de eerste (verbale) agressie begon, met mijn advocaat aan het praten was, kreeg ik plots van de controleur het antwoord “dat wil zeggen dat je toch helemaal niet zo net op het bot bent”.

Toen ik de tekst naar de collega wou laten lezen, klopte de controleur m’n telefoon haast uit m’n handen. Ik eiste zijn naam voor dit volledig continue provocerend gedrag.

Zijn collega gaf me toen treinnummer 1222 BXL-DH. Dan wou de controleur plots dat ik niet meer meeging op zijn trein.

Ik wou een foto nemen van de nummers op de trein als bewijsmateriaal, de controleur klopte op m’n linker schouderblad. Ik duwde hem twee maal hardhandig weg. Ik riep tegen hem dat hij helemaal het recht niet heeft om iemand zo te behandelen en dat hij normaal moest doen. Ik probeerde daarna een persoonlijke foto te maken, om identificatie mogelijk te maken van deze man. Hij reageerde weer agressief. Ik wou gewoon weten tegen wie ik klacht moest indienen.

Een persoonsbeschrijving geven is zowieso al supermoeilijk, al kan ik me nog zeer goed herinneren in beeldvorming dat deze grijsharige lange slanke blanke man van rond de 40, een blauw/rode stropdas had met rose/rood hemdje en blauw kostuum met speldje aan de linkerkant van de vest had. Ik had mijn hand beschadigd aan het speldje, tijdens het wegduwen van dit heerschap, toen hij fysiek agressief begon te worden en omdat ik niet wou dat hij mij op enige manier zou kunnen slaan. Ik kreeg schrik van zijn reacties.

Politie kwam tussenbeide. Ik vermelde onmiddelijk dat mijn communicatie onder stress enorm slecht verloopt vanwege autisme. Ik vermeldde ook dat ik een afspraak had in Amsterdam om 13:40. Politie vertelde me, om nog te proberen mee te krijgen op de betreffende trein.

Niettegenstaande mijn protest, werd ik schijnbaar plots gearresteerd. Nadat ik vroeg of ik wel degelijk was gearresteerd kreeg ik een positief antwoord en kreeg het recht op één telefoontje.

Toen ik zei dat ik niet juist wist wie te bellen, behalve de advocaat die ik toen tijdens de agressie begon, aan de lijn had, vroeg de politie of dit een Belgische advocaat was. Ik antwoordde ja, waarop de politieagent antwoordde dat een Belgische advocaat geen jurisdictie in Nederland heeft. Verder is er mij geen informatie gegeven over eventuele Nederlandse rechtsbijstand, noch is er me een Nederlandse advocaat toegewezen geweest en indien ik een tweede telefoontje wenste te plegen, moest ik eerst toelating vragen.

Ik vroeg of ik mijn hand kon verzorgen, daar deze nog steeds bloedde en wegens infectiegevaar door mijn chronische aandoeningen. Men antwoordde me dat men mijn hand niet kon verzorgen, omdat de gootsteen in de cel een te groot risico was voor infectiegevaar. Ik moest maar mijn hand laten verzorgen in een publiek toilet in Rotterdam.

Ik bracht mijn moeder telefonisch op de hoogte van de situatie. Na ongeveer twee minuten kwam de agente me zeggen dat ik onmiddelijk moest stoppen met bellen. Ik vertelde dat ik met mijn moeder aan de lijn was. Ze moest terugbellen, wat ik dan ook vroeg aan mijn moeder, maar die snapte het niet goed. Toen vroeg de agente of ze mijn moeder mocht spreken.Mijn moeder was verteld, dat er zogezegd een getuige was, dat ik een agressieveling was.

Terwijl vertelde de andere agent me, dat de conducteur graag zijn excuses wou aanbieden. Daarop antwoordde ik de agent “ja, ok, als hij ze meent en ook snapt waarom hij zijn excuses aanbied, anders heeft het weinig zin”.

De agent meldde van dat de conducteur het wel meende en als ik het excuus niet zou aanvaarden, dat ik dan anders een nachtje in de cel moest zitten, omdat de controleur eerst klacht had ingediend, en hij zou de klacht intrekken enkel als ik zijn excuus zou aanvaarden.

Ik heb dus de excuses verplicht moeten aanvaarden van de man die fysiek belaagde, of, anders zou ik, als slachtoffer op dat moment, de cel in moeten!! Dit is maar al te gek, volledig omgekeerde wereld gewoon, ik wou juist klacht indienen tegen hem, en, ja, laat men dan de camerabeelden maar eens tonen, dan valt hij ook onmiddelijk door de mand.

Tegen mijn moeder werd verteld dat ik de agressieveling was, wat me helemaal niet zint, daar ik volledig tegen geweld ben. Er werd ook aan haar verteld dat m’n autisme een verzachtende omstandigheid zou zijn. Dit vind ik persoonlijk onaanvaardbaar, daar ik dat agressief gedoe niet eens gewenst had.

Toen werd de controleur samen met mij gezet, met de twee agenten erbij. Hij bood zijn excuses eerst aan. Ik corrigeerde echter telkens de rooskleurige details met wat er werkelijk gebeurd was, maar hij verzachte de werkelijkheid enorm onder het mom van klantvriendlijkheid. Hij verdraaide zijn eigen woorden, ik was echter eerlijk en zeer consequent met reacties hierop.

De controleur motiveerde z’n hardhandige aanpak, omdat hij dacht dat ik een oost-blokker (discriminatie!) was zonder ticket, en omdat ik een wagon zonder plaats verder wandelde. Is een vooroordeel dan plots een globaal excuus om verbaal/fysiek agressief te worden tegen rechtmatige klanten, -MET- ticket?!

Daar ik ook liever vrede heb dan oorlog, heb ik z’n excuses gewoon aanvaard, maar vooral omdat ik niet in een cel een nachtje wil doorbrengen, voor een agressieveling die z’n job niet serieus neemt en weigerde hoffelijk te zijn naar zijn klant. Maar het belangrijkste; omdat ik mijn dagdagelijkse medicatie op tijd MOET nemen om te overleven.

Er werd uitdrukkelijk vermeld dat er niets op papier zou gezet worden, de controleur en ik hebben de handen geschud, en ik mocht vrij beschikken. Ik was wel veel te laat in Amsterdam, waardoor mijn afspraken ook niet meer doorgingen en ik eigenlijk deze rit had gemaakt voor niets.

Maar, dit voelt onjuist, vooral wegens de oorsprong en de aard van het geweld. Dit was niet normaal.

Ik ga echter klacht indienen bij de spoorwegen, daar zulke mentaliteit volgens mijn mening niet thuishoort op openbaar vervoer zonder een minimum aanvaardige communicatie. Mijn oortjes zijn stuk, gsm hoes stukgetrokken, hand was aan het bloeden en mijn schouder doet pijn en ziet blauw. Tevens was ik te laat voor de herstelling van mijn toestel, wat morgen uit garantie is. Daar ik meer dan een half uur in detentie zat, was ik dus richting Amsterdam, helemaal voor niets.

Ik was gekleed in vrijetijds kledij en spreek Belgisch, maar verder weet ik geen reden om op zulke ranzige manier behandeld te worden als reiziger, om zo afgeblaft en geschoffeert te worden. Ik ben volledig tegen geweld en enige vorm van agressie, maar kan sommige mensen wel begrijpen in reactie, als -zulke- manier van communicatie gevoerd word met met de reizigers..

Ik hoop dat de NS/NMBS iets doet hieraan en de normale vriendelijkheid, die ik gewend was van het NS-personeel enigzins mag primeren boven zulk grof bruut verbaal en fysiek geweld. Ik ben enorm teleurgesteld in het openbaar vervoer, om zoveel te betalen, om dan -zo- onterecht slecht behandeld te worden.

Het is nu nog moeilijker voor mij, om met een controleur en anderen te communiceren, sinds dit voorval plaats vond, terwijl ik wel weet dat er meer mensen zijn die wel weten wat hoffelijkheid en klantvriendelijkheid willen betekenen, maar de angst neemt toe.

Ik heb angst om deze man een tweede keer te ontmoeten op de trein en hoop dat ik hem de volgende keer niet NOG agressiever mag tegenkomen. Ik voel me gewoon misbruikt in de gehele situatie, terwijl ik al eerder duidelijk vermelde dat stress mij volledig doet dichtklappen door mijn autisme.

Ik heb nu een psychiater nodig wegens de enorm brutale aanpak, schouder blauw en heb schade opgelopen aan m’n materiaal wat ik bijhad, dure telefoontjes moeten voeren (met gsm die stukgeslagen was), enkel en alleen wegens deze brutale man z’n uiterst onprofessionele en nonchalante agressieve houding en reacties…

Ik durf gewoon niet meer alleen met de trein te reizen.

Met vriendelijke groeten,

Gunther.

UPDATE DEC2014: Ondertussen heb ik begin december nog een klacht proberen in te dienen, bij de politie in Amsterdam, maar zou ik eerst de klacht moeten intrekken bij de spoorwegen, vooraleer politie klacht kan noteren, om de camerabeelden veilig te stellen. Dat is toch al te gek, terwijl bedrijfszaken normaal geen voorrang hebben op justitiële zaken.. Men wil gewoon niet dat er hier iets van op papier komt/blijft…

De schade is enorm, daar de iphone tegen de grond gesmakt werd door de controleur, de vaststelling van de dokter, het hoesje dat stuk was en de oortjes zijn niet eens vervangen.. Een schade van meer dan 1000€, nog niet bijgerekend dat ik niet op tijd was om m’n ipad om te ruilen onder garantie, waardoor die ook niet meer vervangen wordt, waarvan een meerkost van 450€.

Dat vanwege een agressieveling die bij de spoorweg werkt.

UPDATE 2015: Hier zal een advocaat opgezet worden via rechtsbijstand. Ik kan er (mentaal) niet met leven dat dit zonder verder gevolg kan gebeuren.

Ik betaal een ticket heen-en-terug voor 33,40€ en krijg er naast veel te laat op mijn afspraak te zijn, er een blauwe schouder en extra kosten bij.